Tuğçe'nin Dünyası

  http://egitimheryerde.net/?p=10460&preview=true  Oyun, bireyin en temel ihtiyacı; en rahatlatıcı, eğlendirici uğraşı; en doğal kazanım alanıdır. Birçok araştırmacı, eğitimci ve düşünür oyun kavramının farklı yönlerini ele alarak kendi alanlarıyla ilişkilendirmiş ve bir tanım ortaya çıkarmışlardır. Kimi oyunun fiziksel gelişim üzerindeki rolünü, kimi zihinsel gelişim üzerindeki etkilerini, kimi de oyunun toplumsal ve tarihsel yönünü incelemiştir. Oyun; bedensel ve zihinsel yetenekleri geliştirmek amacıyla yapılan ve çevikliğe dayanan her türlü yarışma, rakibi yenmek için türlü biçimlerde yapılan devinimdir. “Birine oyun etmek”, “oyun havası”, “oyun kağıdı”, “oyuna çıkmak” gibi sözcük grupları hep oyun fiilinden türetilmiştir. Oyun, tavla ve tenis gibi vakit geçirmeye yarayan bir eylem olabileceği gibi müzik eşliğinde yapılan devinimler, piyes gibi sahnede oynanmak için hazırlanmış yapıtlara da denilmektedir. Oyun sadece çocukların hayat alanında değil, yetişkin bireylerin

Bir yetişkin düşüncelerini, inançlarını ve duygularını kelimelerle anlatabilir, kendini sözcüklerle ifade edebilir. Eğer söz konusu olan bir çocuk ise, onun çok farklı yöntemleri olduğunu söyleyebiliriz. Çocuğun iç dünyasını anlayabilmek, kendini açmasını sağlayabilmek için ona en sevdiği ve en güzel yaptığı şeyi vermeliyiz, OYUNU… Bir çocuğu anlamak bir yetişkini anlamaktan oldukça farklı ve zordur. Çocuğu da bir birey olarak görmeye çalışarak başlamalıyız işe. Fakat beklentilerimiz ve tavırlarımız bir yetişkinle olduğu düzeyde olmamalı, ona ‘söylediğin ve yaptığın her şey benim için değerli’ , ‘seni duyuyor, görüyor ve anlıyorum’ , ‘düşüncelerine, hislerine ve inançlarına saygı duyuyorum’ gibi temel mesajları hissettirmeli ve bunları kendimiz de içselleştirmeliyiz. Çocuk kendini özgür ve özel hissettiği, cezalandırılmaktan korkmadığı ve belli sınırlar içerisinde her istediğini yapabildiği bir ortamda kendisi olabilir, kendini oyun oynayarak anlatabilir. Oyun onun doğa