Tuğçe'nin Dünyası

Çocuk gelişiminde ve doğal olarak oyun terapisinde, çocuğun büyümesinin hızlandırılamayacağı gerçeği kabul edilmelidir. Kapasitesi kabul edilmeli, acele ettirilmeye çalışıldığında çocuğun gerileceği bilinmelidir. Kısaca çocuk gideceği yolu bilir. Bu nedenle terapist çocuğun yaptıklarını eleştirmemeli, ona duygularını ifade edebilmesi için ihtiyacı olan özgür ortamı sağlamalıdır. Bu özgür ortamdan kasıt hiçbir sınırın olmaması demek değildir. Terapi sürecinde, asla taviz veremeyeceğimiz sınırlarımız, kurallarımız vardır.  – Yaşlara Göre Oyun Her çocuk içinde bulunduğu gelişimsel döneme göre farklı oyunlar oynama ve farklı beceriler geliştirme eğiliminde olur. Psikososyal gelişim aşamalarına göre oyun dönemlerine bir göz atalım.  0-1 Yaş  Regresif oyunlar : Oyun davranışının temelleri doğumdan 1 ay sonra atılmaya başlar ve çocuk 1 aylıkken çevresini merak etmeye araştırmaya çalışır. 3 aylıkken sallanan ve hareketli objelere ilgi duyar, göz teması kurmaya başlar. 10 aylık çocuk eli

Bir yetişkin düşüncelerini, inançlarını ve duygularını kelimelerle anlatabilir, kendini sözcüklerle ifade edebilir. Eğer söz konusu olan bir çocuk ise, onun çok farklı yöntemleri olduğunu söyleyebiliriz. Çocuğun iç dünyasını anlayabilmek, kendini açmasını sağlayabilmek için ona en sevdiği ve en güzel yaptığı şeyi vermeliyiz. Bir çocuğu anlamak bir yetişkini anlamaktan oldukça farklı ve zordur. Çocuğu da bir birey olarak görmeye çalışarak başlamalıyız işe. Fakat beklentilerimiz ve tavırlarımız bir yetişkinle olduğu düzeyde olmamalı, ona ‘söylediğin ve yaptığın her şey benim için değerli’ , ‘seni duyuyor, görüyor ve anlıyorum’ , ‘düşüncelerine, hislerine ve inançlarına saygı duyuyorum’ gibi temel mesajları hissettirmeli ve bunları kendimiz de içselleştirmeliyiz. Çocuk kendini özgür ve özel hissettiği, cezalandırılmaktan korkmadığı ve belli sınırlar içerisinde her istediğini yapabildiği bir ortamda kendisi olabilir, kendini oyun oynayarak anlatabilir. Oyun onun doğasında vardır ve oyun